మరీచిక గారూ, మీ కామెంట్ చూసానండీ. థాంక్యూ.
చెరోకీ లు, Sioux లు పెద్ద ట్రైబ్స్ అండీ. కానీ వీటన్నిటికన్నా వీరోచితమైన ట్రైబ్ Comanche అని ఇంకోటి ఉంది. అది మీరు టెక్సాస్ వైపు వెళ్తూంటే వస్తుందెక్కువగా. I-35 south మీద అలా డ్రైవ్ చేసుకుంటూ పోతూ ఉంటే మీకు Comanche Land అని బోర్డులు కూడా కనపడతాయి.
కొంతకాలం క్రితం ఈ పుస్తకం గురించి g+ లో మెన్షన్ చేసాను, మీకు ఇంట్రస్ట్ ఉంటే కనక, ఈ పుస్తకం చదవండి, ఫాసినేటింగ్ గా ఉంటుంది, కిందపెట్టనీయదు. It's non-fiction, and the Quanah's story is real.
అడిగారు కదా రాయమని.. మీకోసం వీలయినంత క్లుప్తంగా.
పుస్తకం బాగా ఆసక్తికరంగా రాసాడు రచయిత. పెద్ద నేపథ్యాన్ని, ఒక చిక్కుముడయిన పర్సనల్ స్టోరీ తో మొదలుపెట్టి, దాన్ని విప్పదీస్తూ పోతూ, అందులో భాగంగా మిగతా హిస్టరీ అంతా మనకి చెపుతాడు. ఆ దారెంట మనం పోతున్నకొద్దీ మనకి చాలా విషయాలు తెలుస్తాయి.
నేటివ్ అమెరికన్స్ అని చాలా మంది మాట్లాడుతారే తప్ప, అసలు వాళ్లెలా వచ్చారు ఈ కాంటినెంట్ మీదకి అంటే చాలా మంది గుడ్లు తేలేస్తారు. మీకు దాని గురించి తెలుసుకోవాలంటే చాలానే ఉన్నాయి పుస్తకాలు. అసలు మనిషి ఇక్కడికెలా వచ్చ్చాడూ, వచ్చిన తరవాత భూభాగం విడిపోయి ఎలా వేరుపడిపోయి కొన్ని వేల సంవత్సరాలు పశ్చిమగోళానికీ, తూర్పుగోళానికీ ఒకరి ఉనికి ఇంకొకరికి ఎలా తెలవకుండా ఉండిపోయిందీ, అభిముఖ గోళార్థాలలో మనిషి పరిణామదశలు భిన్నదిశలలో ఎందుకు ప్రయాణించాయి, వాటికి కారణాలేంటి అన్న సబ్జక్ట్ ని కవర్ చేసిన చాలా బుక్స్ లో Great Divide పుస్తకం ఒకటి.
సరే పుస్తకం Quanah Parker అనే నేటివ్ అమెరికన్ వీరోచిత నాయకుడి జీవితకథ నేపథ్యంలో సాగుతుంది. అతని లాస్ట్ నేమ్ Parker, తన అమ్మ అయిన Cynthia Ann Parker దగ్గర్నుంచి వచ్చింది. అదేమిటి? నేటివ్ అమెరికన్ కదా, Cynthia పేరు అలా లేదే అన్న ప్రశ్న మదిలో రాక మానదు.
కథ అక్కడే మొదలవుతుంది.
***
మనందరికీ తెలిసిన విషయమే, యూరప్ నుంచి అట్లాంటిక్ మీదుగా వచ్చిన వైట్ సెటిలర్స్ అంతిమ లక్ష్యం పసిఫిక్ దాకా భూభాగాన్ని స్వంతం చేసుకోవటం. మిగతా కారణాలతో పాటూ, నేటివ్ అమెరికన్స్ తెగల prairie lands మీదుగా ప్రయాణించటమనేది ప్రాణాంతకమైనదే. కానీ యూరోపియన్ మనుషులు తమ ఒప్పందాలని ఎప్పుడూ గౌరవించలేదు, ఎల్లప్పుడూ వెస్ట్ వైపు బౌండరీస్ ని పుష్ చేసుకుంటేనే వెళ్లారు. ఇంగ్లీష్ బాషలోఅంత ప్రావీణ్యం లేని Quanah వైట్ మాన్ ఇండియన్స్ ని ఎలా పక్కకి నెట్టుకుంటూ పోయాడన్నది తన మిత్రునికి demonstrate చేసి చూపిస్తాడు ఈ పుస్తకంలో ఒకచోట. "తన మిత్రుణ్ణి ఒక బెంచ్ మీద కూర్చోమని చెప్పి, తను కూడా పక్కకు వెళ్లి దగ్గరగా కూర్చోని, మిత్రుణ్ణి కాస్త పక్కకు జరగమంటాడు. అతను జరిగాక, మళ్లీ దగ్గరకెళ్లి కూర్చోని, ఇంకాస్త జరగమంటాడు. జరిగాక మళ్లీ మళ్లీ అదే రిపీట్ చేసి చివరకి బెంచ్ మీదనుంచి పక్కకు తోసేస్తాడు . వైట్ మాన్ మమ్మల్ని ఇలా మా లాండ్ మీదనుంచి మమ్మల్ని తరిమేసాడు అని చెపుతాడు"
పైకి అతి సాధారణంగా కనిపించే ఈ ఉదంతం వెనక ప్రపంచ చరిత్ర మూలాలు దాగున్నాయనిపించకమానదు.
ఇరువైపులా ఎన్నో హ్యూమన్ ఎలిమెంట్స్, ఎమోషన్స్ తో పాటూ, ఇరువర్గాల వారూ క్రూయాలిటీకి పరాకాష్ట అయిన పద్దతులని ఎలా అవలంభించారో, యూరోపియన్స్ కీ, నేటివ్ అమెరికన్స్ కీ మధ్య దాదాపు 1870-1875 దాకా జరిగిన రెండొందల యాభై సంవత్సరాల రక్తచరిత్ర ఎలా సాగిందో మనకి అవగాహనలొకి వస్తుంది.
అన్నేళ్ళ ప్రచ్చన్న పరోక్ష యుద్దం సాగినప్పటికీ, 1864 లో Custer చేపట్టిన నరహంతకచర్యల రోజుల్లో కూడా నేటివ్ అమెరికన్స్ తెగలని సమూలంగా నాశనం చేద్దామన్న కోరిక యూరోపియన్స్ కి లేకుండింది. కానీ టెక్సాస్ ప్రాంతంలో తమకి కంటగింపుగా మారిన Comanches ని నిర్మూలించేయమన్న October 3, 1871 order తో పరిస్థితి పూర్తిగా మారిపోతుంది.
ఏ US Soldier అప్పటివరకీ వెళ్లని వెస్ట్ టెక్సాస్ లోకి దళాలు భారీఎత్తున దిగుతాయి. WestPoint నుంచి 1862 లో గ్రాడ్యుయేట్ అయ్యి, ఎన్నో వార్స్ లో గాయపడి తన కుడిచేయి వేళ్లని కోల్పోయిన General Mackenzie, విశాలమైన prairie buffalo lands లోని Comanche ఇండియన్స్ తో ఎలా యుద్దం చేయాలో US army కి నేర్పిస్తాడు. అప్పటివరకి ఇండియన్స్ దే పైచేయి, వెస్ట్ వైపు మూవ్ అయిన ప్రతిసారీ ఇండియన్స్ అమెరికన్స్ ని తిప్పికొట్టారు. భారీ నష్టాలతో అమెరికన్స్ మొట్టమొదటిసారిగా తమ భూభాగాలని విడచి, తూర్పువైపు తిరుగుముఖం పట్టారు. Civil War ముగిసిన ఆరుసంవత్సరాలకి కూడా వెస్టర్న్ భూభాగమంతా శవాలతో, రక్తాలతో నిండిపోయి ఒక రూల్-ఆఫ్-లా లేక, ఇండియన్స్ ముఖ్యంగా Comanches వాళ్ల ఇష్టానుసారం రాజ్యమేలుతారు. సివిల్ వార్ లొ నెగ్గిన యూనియన్ దళాలకి మిగిలిపోయిన ఈ చివరి ఇండియన్ దళాలు చేస్తున్న మారణకాండా, పోరాటం నిద్రపట్టనివ్వదు. ఈ దశలో Mackenzie, కొమాంచీ దళాలని ప్రధాన లక్ష్యంగా ఎన్నుకుంటాడు.
కొమాంచీలు అమెరికన్స్ ని వెస్ట్ వైపు రాకుండా నిలవచేయటమే కాదు, స్పానిష్ ఎంపైర్ ని సౌత్ అమెరికా నుంచి ఉత్తరం వైపుకు రానీయకుండా కూడా అడ్డుకుంటారు. వంద సంవత్సరాల యూరోపియన్స్ అప్రతిహత వెస్ట్ వార్డ్ ఆక్రమణని చరిత్రలొ మొట్టమొదటిసారిగా కొమాంచీలు ఆపగలగటమే కాక, అమెరికన్స్ తమ సెటిల్మెంట్స్ ని అన్నీ వదులుకోని దాదాపు వందమైళ్లు తూర్పువైపు పారిపోయేలా చేయగలుగుతారు.
విచిత్రమేమిటంటే, కొమాంచీల దిగ్భ్రాంతికరమయిన విజయాలన్నీ అమెరికాలో టెక్నాలజికల్ గా ఎన్నో విప్లవాత్మకమయిన మార్పులు సంభవించిన 1869 Rail-Road కాలంలోనే జరిగాయి. Trains వచ్చాక ఇండస్ట్రియలైజ్ అయిన నార్త్-ఈస్ట్ మార్కెట్స్ లో, చికాగో మార్కెట్స్ లో తమ Cattle కి మంచి ధరలు లభించటంతో రైళ్లన్నీ Cattle తో కిక్కిరిసిన కాలమది. Rails తో పాటూ, బఫలో-హంటర్స్ దిగారు. కొత్తగా వచ్చిన 0.5 కాలిబర్ రైఫిల్స్ తో బఫెలోస్ ని వేటాడ్డం సులభమయింది. కొన్ని వందల, వేల ఏళ్లు అమెరికన్ భూభాగాన్నేలిన బఫెలో 1871 లో ఇంకా తిరుగుతూనే ఉంది.
ఆ సంవత్సరంలోనే కాన్సాస్ లో , యాభైమైళ్ల పొడుగూ, ఇరవైఐదు మైళ్ల వెడల్పుతో నలభై లక్షల బఫెలో గుంపు హంటర్స్ కంటపడనేపడింది. మారణకాండ మొదలయింది. మానవ జాతి చరిత్రలో వెచ్చటి-నెత్తురున్న జంతువులని ఇంత భారీ ఎత్తున ఊచకోత కోయటం మునుపెన్నడూ జరిగుండదు. 1868-1881 కాలంలో, ఒక్క కాన్సాస్ లొనే ముప్పైఒక్క లక్షల బఫెలో ఎముకలు ఫర్టిలైజర్ కోసం అమ్మారంటే బఫెలో ల వేట ఎంతపెద్దఎత్తున సాగిందో అర్ధం చేసుకోవచ్ఛు.
ఇదే సమయంలో Mackenzie దళాలు దిగాయి. ఈస్ట్ నుంచి, వెస్ట్ కి వేసిన Rail-Road దేశాన్ని ఒకేతాను కింద మార్చింది. Nation అభివృద్ది పథంలో దూసుకుపోతోంది. కానీ ఒకే ఒక్క అడ్డంకి. Great Plains ప్రాంతంలో యుద్దవీరులయిన ఇండియన్ ట్రైబ్స్. ముఖ్యంగా రిమోట్ ఏరియాస్ లో, ప్రిమిటివ్ గా బతుకుతూ, ఆటవికంగా ఊచకోత కోసే కొమాంచీ ట్రైబ్స్ ని నిర్మూలిస్తే కానీ, వెస్ట్ వైపు మైగ్రేషన్స్ శాంతిగా జరగవు.
Mackenzie కొమాంచీల కోర్-గ్రూప్ అయిన Quahadis కోసం అన్వేషణ మొదలుపెడతాడు. Nomads అయిన ఈ ట్రైబ్స్ ఆచూకీ పట్టుకోవటం అంత సులభం కాదు. కానీ తొందర్లోనే వారి ఆనవాళ్లు కనపడతాయి. కానీ Mackenzie కీ కానీ, తన సైన్యానికి కానీ Quanah ఎవరో అప్పటివరకీ తెలీదు. వారికే కాదు, Quanah ఎవరో, ఎక్కడుంటాడో, అతని వయసెంతో ఇలాంటి విషయాలు వైట్ మెన్ కే కాదు, ఇతర ఇండియన్ తెగలకి సైతం తెలీదు. Mackenzie, Quanah లు ఇద్దరూ 1870 లలో జరిగిన యుద్దాలలో పేరు గడించిన వారే. నిజానికి Mackenzie దళాలతో తలపడేనాటికి, Quanah కేవలం 23 ఏళ్ల ప్రాయం వాడే, కానీ శత్రువులపాలిటి క్రూరుడనీ, ఎంతో తెలివికలవాడనీ, యుద్దరంగంలో జిత్తులమారి అనీ, భయమంటే ఏంటో తెలీని వీరుడని అతనికి పేరు.
అయితే Quanah గురించి చాలామందికి తెలీని ఇంకో విషయం కూడా ఉంది. అతను హాఫ్ - బ్రీడ్. ఇండియన్ చీఫ్ కీ, వైట్ వుమన్ కి పుట్టిన బిడ్డ అతడు. ఇదేమి అంత అరుదైన విషయమేమీ కాదు. కొమాంచీ యుద్ద వీరులు, మిగతా ఇండియన్ తెగల స్త్రీలనే కాకుండా, ఇంగ్లీష్, స్పానిష్, మెక్సికన్, అమెరికన్ స్త్రీలని బంధీలుగా తెచ్చి వారితో పిల్లల్ని కనటం వందల సంవత్సరాలుగా సాగుతూనే ఉంది.
కానీ ఇప్పటివరకి అలాంటి సంతానం ఒక ప్రముఖమైన ఇండియన్ చీఫ్ గా ఎదగటం చరిత్రలో రికార్డు అయి లేదు. 1871 లో Mackenzie, Quanah కోసం వేట మొదలెట్టేసరికి, Quanah తల్లి చాలా ప్రాచుర్యం పొందిన యుద్దఖైదీ. ఆమె న్యూయార్క్, లండన్ నగరాలలో The White Squaw గా పేరొందింది. తొమ్మిదేళ్ల వయసులోనే ఇండియన్ తెగల దాడిలొ బంధీగా తరలించబడిన ఆ పాప, ఇండియన్స్ తోనే పెరిగి పెద్దదయ్యి, తిరిగి తన వైట్ ఫ్యామిలీతో కలవటానికి ఎన్నో అవకాశాలొచ్చినప్పటికి తిరస్కరించిన వైట్ వుమన్ గా ఆమె అందరికీ సుపరిచితమే.
అప్పటివరకీ యూరోపియన్స్ నమ్మకం వేరే. అవకాశమంటూ ఉన్నప్పుడు విచక్షణాజ్ణానమున్న ఏ వ్యక్తయినా, ఒక మొరటు, రక్తపాత, నైతికత విలువలేనీ లేని ఆటవిక సమూహాన్ని తిరస్కరించి, ఆధునికంగా, పారిశ్రామికంగా ఎంతో ముందంజ వేసిన క్రిస్టియన్ యూరోపియన్ కల్చర్ వైపు మొగ్గుచూపుతారన్న యూరో-సెంట్రిక్ నమ్మకాన్ని సింథియా పార్కర్ దెబ్బతీసింది.
సింథియా టెక్సాస్ లోని ప్రముఖమయిన కుటుంబానికి చెందింది. ఆమె కుటుంబంలో టెక్సాస్ రేంజర్ కెప్టెన్స్, టెక్సాస్ లో మొదటగా చర్చ్ ని నిర్మించిన ప్రసిద్ది చెందిన బాప్టిస్టులూ ఉన్నారు.
1836 లో Parker's Fort(ఈ రోజునున్న Dallas కి 90 మైళ్ల దూరం) మీద కొమాంచీలు జరిపిన మెరుపుదాడిలో కిడ్నాప్ కి గురవుతుంది. అతి తొందర్లోనే తన మాతృభాషయిన ఇంగ్లీష్ ని మర్చిపోయి, ఇండియన్ ఆచారాలనీ,సంచార జీవన శైలినీ నేర్చుకుంటుంది. ప్రముఖ ఇండియన్ వార్ చీఫ్ అయిన Peta Nocona ని పెళ్లి చేసుకొని తనతో ముగ్గురు పిల్లల్ని కంటుంది. అందులో Quanah పెద్దవాడు.
Mackenzie కి సింథియా పార్కర్ ఎవరో తెలుసు. నిజానికి ఆకాలంలో టెక్సాస్ సరిహద్దుల్లో ప్రతి ఒక్కరికీ తెలుసు. కానీ వారికి తెలీనిదల్లా సింథియా రక్తం Quanah నరాల్లొ ప్రవహిస్తోందని 1875 వరకీ కూడా వారికీ తెలీదు. తెలిసిందల్లా 1865 తర్వాత అమెరికన్ దళాలు అత్యంత పెద్ద ఎత్తున జరిపిన గాలింపుల లక్ష్యం Quanah ఒక్కడే అని.
మొదట్లో Mackenzie దళాలు భారీ నష్టాలని చూస్తాయి. Quanah ఆచూకీలూ, ఆనవాళ్లు ఏవీ లభించక కనిపించిన, అనిపించిన క్లూ ల వెంటపడి పోతుంటారు. నీళ్లకి సోర్స్ దొరకదు, బఫెలోలు దొర్లే మురికిగుంటలు తప్ప మరోటి కన్పించవు. rodents, buffalos తో నిండి ఉన్న అనంతమైన great plains లో, gypsum తో నిండి ఉండి తాగటానికి అనువుగా లేని నీటితో, దారి తెలీని దుర్గమమైన ప్రాంతాలమధ్య , గుర్రాలమీద స్వారీ నేర్చిన ఇండియన్ తెగలదే పైచేయి అవుతుంది.
Mackenzie దళాలకి Quanah ఉనికి సైతం కానరాదు, కానీ Mackenzie Cavalry ఆనవాళ్ళే కాదు, Mackanzie ఎప్పుడు ఏం చేస్తున్నాడన్నది Quanah కి స్పష్టంగానే తెలిసిపోయేది. ఈ సమయంలో Mackenzie camp మీద జరిపిన దాడిలో Quanah ప్రాణనష్టం కలిగించటమే కాక, భారీ ఎత్తున Mackenzie దళపు గుర్రాలన్నిటినీ అపహరించుకోని పోతాడు. 1871 లో వెస్ట్ టెక్సాస్ లో గుర్రాన్ని కోల్పోవటమంటే ప్రాణాన్ని కోల్పోవటమే. అది పురాతనమైన ఇండియన్ టెక్నిక్. ఎత్తైన మైదానాల్లో వైట్ మెన్ దగ్గర్నుంచి, గుర్రాన్ని లాగేసుకుంటే చాలు. వందలమైళ్ల దుర్లభమైన బీడుని దాటేసే లోపల వైట్ మాన్ ఆకలితో, దప్పికతో మరణించటం ఖాయమన్నది ఇండియన్స్ కి బాగా తెలిసిన విషయమే.
అర్ధరాత్రి జరిపిన ఈ దాడితో Quanah, ఈ ప్రాంతంలో మమ్మల్ని ఓడించటం మీతరం కాదన్న స్పష్టమైన మెసేజ్, అమెరికన్ దళాలకి పంపాడు.
ఈ దాడితో నాలుగు సంవత్సరాల రక్తపాతయుద్దం మొదలయింది. Battle of Blanco Canyon తో అమెరికా మొట్టమొదటిసారిగా Quanah ని చూడటం సంభవిస్తుంది. Congressional medal of honor పొందిన Captain Carter మాటల్లో Quanah ని చూద్దాం.
"A large and powerfully built chief led the bunch, on a coal black racing pony. Leaning forward upon his mane, his heels nervously working in the animal’s side, with six-shooter poised in the air, he seemed the incarnation of savage, brutal joy. His face was smeared with black warpaint, which gave his features a satanic look. . . . A full-length headdress or war bonnet of eagle’s feathers, spreading out as he rode, and descending from his forehead, over head and back, to his pony’s tail, almost swept the ground. Large brass hoops were in his ears; he was naked to the waist, wearing simply leggings, moccasins and a breechclout. A necklace of beare’s claws hung about his neck. . . . Bells jingled as he rode at headlong speed, followed by the leading warriors, all eager to outstrip him in the race. It was Quanah, principal warchief of the Qua-ha-das".
***
అసలు సింథియా ఎవరూ, ఎందుకని ఆమె తన ఫ్యామిలీ దగ్గరికి రావటానికి తిరస్కరించిందీ, చివరకి సింథియా ఎక్కడికి చేరుకుంటుందీ,తన జీవితం హాప్పీ ఎండింగ్ ని చూస్తుందా, అన్-హాప్పీ పర్సన్ గా చనిపోతుందా, అసలు కొమాంచీలు అమెరికా భూభాగమ్మీదకి ఎప్పుడొచ్చారూ, ఒక ట్రైబ్స్ దశనుండి పెద్ద భూభాగాన్ని శాసించే దశకి ఎంతో త్వరగా కొమాంచీలు ఎలా చేరుకున్నారూ, ఇండియన్ తెగల ఆధిక్యానికి అమెరికా భూభాగమ్మీద లేని, స్పెయిన్ ఆక్రమణదారుల ద్వారా అమెరికా ఖండానికి చేరిన నాలుగు కాళ్ల జంతువయిన "గుర్రం " ఎంత ప్రముఖ పాత్ర వహించిందీ, ఏ రకమయిన ఆచ్ఛాదనలేకుండా గుర్రపు స్వారీని ఎలా నేర్చుకున్నారూ, దూరప్రాంతాలని వేగంగా చేరుకోలేని తెగలకి, గుర్రపు వేగం బఫెలో హంటింగ్ లో ఎంత దోహదం చేసిందీ, తద్వారా మొట్టమొదటిసారిగా ఆహారం సమృద్దిగా లభించటమే కాక, యుద్దరంగంలో గుర్రం వల్ల ఇండియన్ తెగలకి లభించిన తిరుగులేని ఆధిక్యతా, ఇవే కాదు, కథ జరిగిన కాలంలో వచ్చే అమెరికన్ - మెక్సికో వార్ గురించీ, టెక్సాస్ అమెరికాలో కలసిపోయిన విశేషాల గురించీ తెలుసుకోవాలంటే ఈ పుస్తకం చదవండి.
అంతే కాదు, సింథియా పార్కర్ జీవితాన్ని ఫాలో అవుతూ పోతుంటే కొన్ని చోట్ల గుండె తరుక్కుపోతుంది. సింథియా తొందర్లోనే తన నేపథ్యాన్నీ, గతాన్నీ మర్చిపోవచ్చు గాక, కానీ తన కుటుంబం మాత్రం మర్చిపోదు. సింథియా అంకుల్ James 8 సంవత్సరాలు తనకోసం గాలిస్తూనే ఉంటాడు.
Quanah చివరకి Teddy Roosevelt అంతటి నాయకుణ్ని కలవటం గురించీ, అమ్మ సింథియా సమాధి స్థలం కోసం సాగించిన అన్వేషణ గురించీ, తన వీరోచిత గాథల గురించీ, తనూ, తన తండ్రి క్రూరమయిన హత్యల గురించీ తెలుసుకోవాలనుకుంటే ఈ పుస్తకం చదవండి.
October 25, 1910 న Dallas Morning News paper లో వచ్చిన న్యూస్ స్టోరీతో ఈ బ్లాగ్-పోస్ట్ ముగిస్తాను.
" కన్వెన్షన్ హాల్ లో ప్రతి సీట్ కూడా నిండిపోయింది. ముఖ్య అతిథీ, కొమాంచీ చీఫ్ అయిన Quanah Parker సెంట్రల్ ఆకర్షణగా నిలచాడు. తన పన్నెండేళ్ల Gussie తో Quanah హాజరయ్యాడు. ఇద్దరూ కూడా warbonnets, buckskins, moccasins ధరించారు. అతని ఇంగ్లీష్ పదాలు కొన్నిసార్లు అర్ధం చేసుకోవటం కష్టమయినప్పటికీ స్పష్టమయిన గొంతుతో హాల్ లో చివరి వరసలో కూర్చున్న వారికి సైతం వినపడేలా, ప్రతిధ్వనించే విలక్షణమైన గొంతుతో అతను ప్రసంగించాడు."Ladies and gentleman" he began, " I used to be a bad man. Now I am a citizen of United States. I pay taxes same as you people do. We are the same people now". He spoke of his mother................."
